"Մթնշաղը" կամ "Մի արնածուծի պատմություն"

Իդեպ ասեմ, որ "վամպիր" բառի թարգմանություն փնտրել եմ, բայց այս բառը շատ լավ է բնութագրում նրանց, որոնց մասին խոսքը կգնա:

Ուրեմն լինում ա, չի լինում, մի հատ արնածուծների ընտանիք ա լինում` արնածուծ պապա, արնածուծ մամա և արնածուծ երեխաներ, որոնց մեջ կառանձնացնենք Էդոյին (Էդուարդ = Էդո): Ուրեմն էս երեխաները հաճախում են սովորական դպրոց, որտեղ սովորում էր Բելլան: Վերջինս, Էդոյին տեսնելով, արյունը խփում ա գլխին (սիրահարվում ա): Էդոն էլ, որպես արնածուծ, նկատում ա էտ տեսարանը ու իր մոտ ցանկություն ա առաջանում Բելլայի հետ պաչվել (գրական ասած` համբուրվել): Ընդհանուր առմամբ իրանք տենց մինչև ֆիլմի վերջ էլ կպաչվեյին եթե չհայտնվեյին նրանք... ուրիշ արունածուծներ (նրանք բազմանում են, փախեք, փրկվեք !!!) ԲՈ ! Ու պարզվում ա, որ սրանք վատն են, ուզում են սաղին ուտեն և այլն... Մի խոսքով ֆիլմի бобо дядя-ները եղան նրանք: Դեհ, հետո արդեն ամեն ինչ գնում ա շատ միօրինակ ձևով. մեծ դժվարությունների միջով, բայց ի վերջո լավերին հաջողվում է հաղթել, և մեր զույգը ապրում է երկար ու երջանիկ...

Բանն այն է, որ շատ աղջիկներ, հրապուրված այս ֆիլմով, սկսում են փնտրել գունատ դեմքով նիհար տղաների, սիրահարվում են նրանց վրա, և երբ պարզվում է, որ նրանք հեչ էլ արնածույծ չեն, այլ օրինակ դիստրոֆիայով տառապող, կամ պարզապես սովորական մարդիկ, հիասթափվում են, ընկնում են դեպրեսսիայի մեջ և դառնում են ԷՄՕ !!! Գլոբալ տեսակետից, Էմօ-ների և Գոթերի ոճի վրա համաշխարհային էկոնոմիկան լավ առաջ է գնացել: Բայց դե, միևնույն է, հեքիաթը հեքիաթով, բայց իրական կյանքի մեջ մնացեք, թե չէ ըկել եք, քննարկում եք Էդոն ա լավը, թե են անթրաշ պուդելը...

"Titanic"-ը կամ Ծիտիկի Մահը

Վերջերս ացնում էի հեռուստացույցի ալիքներով, և նկատեցի, որ ալիքներից մեկի նշանի տակ ավելացել է "oscar": "օօօ ! Երևի լավ ֆիլմ կլինի"... մտքերս միանգամից խզվեցին, երբ լայն էկրանի վրա ինձ վրա խոշոր պլանով նայեց երիտասարդ Լեոնարդո Դիկապրիոն: Արդեն ամեն ինչ պարզ էր... անկեղծ ասեմ, ես այդ ֆիլմը չէի այել մինչ այդ և որոշեցի փորձել: Ֆիլմի կեսից ավելին արդեն անցել էր, բայց ես այն միացրեցի ամենահետաքրքիր պահին: Պատկերացրեք` հսկա նավը բածվել է սառցաբեկորին: Դեռ բոլորը չէ, որ դրա մասին գիտեն: Ուղևորների մի կեսը անհանգստացած է, որ իրենց նավից անվտանգ տանեն, մյուս կեսը ման են գալիս շամպայն մատուցողների, իսկ մեր շատ հայտնի զույգը վազվզում էր նավի մի կողմից մյուսը` ապաստան փնտրելով: Եվ այսպես, իրավիճակը բարդանում է, նավի մի մասը արդեն գրեթե ջրի տակ է: Այստեղ մեր "Ծիտիկը" վերածվում է մի առանձին փակ մարդկային համակարգի, որտեղ արդեն չեն գործում առօրյա սոցիոլոգիական օրենքները և օրինաչափություները: Հիմա մարդկանց մեջ սկսում է մի աներևակայելի դեգրադացիա դեպի կենդանական աշխարհ. ակտիվանում է ինքնապահպանման բնազդը: Եկեք նավի ժողովրդին բաժանենք 3 խմբի` փրկվող մարդիկ (որոնց մեջ առանձնացնենք մեզ բոլորիս հայտնի զույգին), փրկարարներ և երաժիշտներ (որոնք հույսը կորցրած իրենց համար նվագում էին):
Եկեք դիտարկենք առաջին խումբը: Չնայած փրկարարյերի բազմակի զգույշացումների, որ փրկարար նավակները նախատեսված են միայն կականց և երեխաների համար, միևնույն է, տղամարդիկ "իրար ճղելով" փորձում էին տեղ զբաղեցնել: Բանը նույնիսկ հասավ նրան, որ փրկարարներից մեկը ստիպված եղավ սպանել մի քանի հոգու: Սրանք մարդիկ են, որոնց Դուք հանդիպում եք անեն որ, ամեն տեղ: Ահռելի էգոիստներ, որոնք շատ հեշտ մոռանում են կականց տեղ տալու սկզբունքը և մտածում են միայն սեփական կաշին փրկելու մասին:
Առաձնացնենք մեր սիրելի զույգին: Երկուսին էլ քաջ հայտնի էր, որ փրկարար նավակների ընդհանուր տարողությունը կազմում էր նավի ուղևորների մոտավորապես կեսը: Ինչ էր իրենց պակասում կատարյալ երջանկության համար ? Անձամբ ես կնախընտրեյի մեռնել հյուսիսատլանտյան սառույցների մեջ բայց սիրած էակիս գրկում քան...
Երկրերդ խումբը. խիզախ հսկաներ, որոնք ամբողջ պատասխանատվությունը վերցրեցին իրենց վրա... բայց հարց է ծագում, ինչու ? Հիմա այն տղամարդիկ, որոց իրանք չփրկեցին, այդպես էլ "աբիժնիկ" մեռնելու են, մինչդեռ կարելի էր թքել ամեն ինչի կրա, և դիտել, թե ինչպես են 100 հոգի խծկվում մի նավակ և խորտակվում ջրի խորքերը, հրաշալի տեսարան, նույնիսկ Չարլի Չապլինը չհասցրեց նկարել սենց մի բան: Այս դեպքում բոլորը վերջին շունչը փշելուց առաջ միգուցե կհասկանան, որ էգոիստությունը լավ բան չի, էլի: Էշ-էշ ապրելը տարբերակ չի վերջիվերջո, գոնե մեռնելուց առաջ մի բան կսովորեին:
Անձամբ իմ կարծիքով ամենաճիշտ վարվելակերպը դրսևորում են երաժիշտները: Հիշում եմ նրանց խոսակցությունը. շուրջը խառնաշփոթ, բոլորը փրկվելու միջոց են ման գալիս.
- Միգուցե ներց գնանք, մեզ այստեղ ոչ ոք չի լսում
- Է, գիտես մեզ այնեղ էին լսում ?
- Դե բեր Սի մաժոր...
Շատ ծաղրելի տեսարան էր: Նույնիսկ Մոցարտի Ռեքվիեմը այդքան հետաքրքրություն չէր ավելացնի այդ բեմահատվածին, քան այն, ինչ հնչաց:
Ժողովուրդ, մի եղեք այսքան էգոիստ, կյանքին թեթև մոտեցեք, թե չէ տենց "աբիժնիկ-աբիժնիկ" էլ կմեռնեք

"Րազբիրատ" для чайников (с примерами)

Բարև ձեզ, իմ սիրելի ընկերներ, կամ պարզապես կարդացողներ) Ընդանրապես ես ուզում էի այսօր խոսել այլ բանի մասին, բայց, հաշվի առնելով հանգամանքները, կխոսեմ այս թեմայով: Ուրեմն...

"Թեմայի" պետք է գնալ "ախպերների հետ", որովհետև մյուս կողմը "մեկա ախպերների հետ" ա գալու: Առաջարկեք դիմացինին "քայլել" (հեռանալ մարդաշատ տեղից):Սկզբից մակերեսային ծանոթացնում եք դիմացինին "նեպոյատկի" բովանդակությունը: Շատ կարևոր է դրանից հետո "շաքարով կտրել" դիմացինի խոսքը, և հիշել, որ դուք չեք ներկայացել: Ինձ թվում է "թեմաների" մեծամասնության մեջ առաջին սուտը լինում են "հաճելի է" և "ուրախ եմ" արտահայտությունները ձեռքերը սեղմելու ժամանակ: Եվ այսպես, աննկատ վերադառնում ենք "թեմայի բուն հարցին" կամ էլ "հարցի բուն թեմային" (դա արդեն կախված է Ձեր կենսամակարդակից): Հիշեք, որ խոսելուց "ընգեր", "ախպեր" բառերը չեն կրում լուրջ իմաստ, դրանք ընդամենը նոր տեսակի դերանուններն են (անձնական-ի նման, բայց սրանք կկոչենք քյառթական): Խատ ցանկալի է սկզբից "կուրսվել" թե որտեղ է "մնում" դիմացինը և "ճշտվել" թե ում է ինքը այդ քաղաքի մասում ճանաչում "մեծերից": Եթե անունները շատ մեծ են, ընդունելի է խոսակցությունը տեղափոխել ավելի հաճելի միջավայր և "լավ ախպորը" մի հատ պատիվ տալ: Եթե ոչ, ապա շարունակում ենք "հարցի բուն թեմայի" քննարկումը: Դե այդտեղ արդեն դուք ինքներդ կողմնորոշվեք ինչ խոսաք, ես միայն կօգնեմ ձեզ հավաքել մի փոքր բառապաշար:

Քյառթու-հայկական բառարան

• Նիպանյատկա - անհասկանալի հարց
• ապռավդանի - արդարացում
• ռազբիրատ - հարցի լուծման գործընթաց
• աչոտ (արդեն դուրս է եկել գաղափարախոսությունից) = պատասխան = արածի/ասածի պատճառի բացատրություն
• պրիչին - պատճառ
• վ կայֆ ա ? - հաճելի է ?
• քցենք - պատկերացնենք
• քցել-բռնել - մտածել
• դզել - դուր գալ
• վոշմ - այսպիսով
• վրով - վերաբերյալ
• ծնգցնել - զանգահարել (և միանգամից անջատել զանգը)
• քուչա - բակ: Իդեպ, ասեմ, որ այս բառը մեզ ժառանգվել է դեռևս հին կտակարանից, երբ վերը նշված բառերից ոչ մեկը չէին հայտնագործվել
• գալ (ինչ-որ մեկին ինչ որ բան) - հանդիսանալ
• "վախ հորս արև" և "վաի, ? ըլնեմ" արտահայտությունները թարգմանելի չեն: Դրանք ընդամենը նշանակում են, որ դիմացինը մի թեթև ներվայինացած հոգեվիճակում է

(Բառարանի ծավալը դեռ կմեծանա)

Եվ, ինչպես խոստացել էի, "ճշտով" թեմայի օրինակ: Դիտարկենք Առամի և Վլեյի խոսակցությունը:

-Բարև, ախպերս

-Բարև, ընԳեր, բան ա էլէ, ախպեր ?

- Հա, ընգեր, բեր քայլենք

-Վոշմ, ապեր մեր Գուգուշի վրով թեմա կա ?

-Խի գուգուշը քեզ ինչ ա գալի ?

-Դե նենց մի օր կողովս անցավ, բարևեց, ես էլ քցի-բռնի, որ էտի մի բան նշանակում ա, էլի

-Դե բեր քայլենք

-Ընգեր, դու ուրդուց էիր ?

-Ապեր, նոր դեմի դռնից հելա

-Հա, լավ... ընդեղից ում գիդես ?

-Դե պապայիս գիդեմ, մամայիս, ախպորս...

-Խի ախպերտ ով ա ?

-Պզուկն ա

-Ետ Գոռտնուկի մեծն ա ?

-Չէ, Գոռտնուկը իրա տատու մորաքրոջ տալի թոռնուհու ընգերն ա

-Դե լավ, իմ լավ ախպեր (ուշադրություն դարձրեք, որ դիմացինին ճանաչելուց հետո Արամը անցավ քյառթական դերանունների եզակի թվին), ցավդ տանեմ: Գուգուշը մեր լավ ախպերն ա, ոշմ քեզ, որպես իրա հետ մանկապարտեզում նույն խմբում սովորող տղա ասում եմ, որ իրա վրով թեմա ըլնի, մի հատ վռազով ինձի ծնգցրու:

-Համարտ ոնց էր ?

(հիմա դե այստեղ արի, ու մի ասա "լավ էր, բարևում էր")

-...

-Դե դավայ, ախպերս

-Հաճելի էր

Եվ այսպիսի մանկապարտեզային թեմաներ կարող եք նկատել ամեն օր հայաստանի ամեն քուչում...

Առաջին քայլեր

 Ես երկար մտածում էի, թե ինչի մասին գրեի որպես առաջին պոստ, և որոշեցի վերլուծել նրանց, ովքեր զբաղվում են իմ հիմնական թեմայի վերլուցությամբ: Ես չեմ վերցնի խոշոր փիլիսոփաների, գրողների, որովհետև նրանց խոսքերը վերլուծության ենրակա չեն... համենային դեպս ոչ իմ կողմից: Ես կվերցնեմ նրանց, ովքեր գրավեցին ժողովրդի ուշադրությունը. դրանք են "Zeitgeist" (ժամանակի ավազը) և բոլորին հայտնի Mr.Freeman-ը, որոնք, անկեղծ ասած, առանձնահատուկ ուշադրության ընդանրապես արժանի չեն: Այսօր նաև կյանքի վերլուծությամբ զբաղվողների ցուցակին ավելացավ ինչ-որ մեկը, որի հետ հենց այսօր էլ ծանոթացա (ոչ անձամբ, իհարկե):
 Ինչ է իրենից ներկայացնում ժամանակի ավազը ? Երկու մասանի վավերագրական ֆիլմ մոտավորապես 2 ժամ ընդանուր տևողությամբ: Առաջին մասում հեղինակը զբաղվում է ստի, և մասնավորապես ամերիկայի կառավարման անդամների փլովմամբ: Ներկայացնում է նրանց ամենավատ կողմերից, ենթարկում է նրանց դաժան ստորացման... բայց դե եկեք մտածենք, էլի: Ամեն ոք, որ մոտ գործ է ունեցել կառավարման հետ, գիտի, որ բոլորի տակին էլ excremanto կոչիցյալը "դափոնով" դրած է, սակայն որը պատված է բարակ շաքարի շերտով: Բայց դե, մեկ է, մոտիկից հոտով իր մասին զգացնել է տալիս: Բերում են փաստարկներ 2007 թվականի Սեպտեմբերի 11-ի ողբերգության մասին... Մի հատ նայենք իրականության մեջ. ով տեսել ա, հասկացաց կլինի, որ մեծ մասամբ իր բերած փաստարկները "յուղ վառոցի" են:     Առաջին մասում նա 1 ժամ նա խոսում է այն, ինչ կարելի էր տեղավորեցնել 15 րոպեյում, և ավարտում մեծ-մեծ խոսքերով, իբր բոլորս հեռուստացույցից կախյալ մարդիկ ենք, պետք է փոխվել... բայց ոնց ? ու ընդանրապես` ինչ էր ուզում նա ասել դրանով ? Պատասխանը թաքնվում է 2-րդ մասում... ևս 1 ժամ նա լցնում է մեր գլուխը անպետք ինֆորմացիայով, ստիպում մեզ զայրանալ, ատել, կոչում է մաքրել վերը նշված հետի աղբյուրը... բայց դե... պատմությունը ցույց է տալիս, որ ինչքան էլ մաքրես, մեկ է կեխտոտվելու ա... կամ նույն բանով, կամ արյունով (Ստալինյան վախտերին): Բայց դե ինչ, որ մեկ է մաքուր չի լինի... Եվ այսպես Zeitgeist-ը զբաղեցնում է միայն աղբի դույլը...
 Մեզ բոլորին հայտնի Mr.Freeman-ը !! Խոսում, խոսում, խոսում... բայց դե, գիտեք, ես իրան հարգեցի: Այո, այո, հարգեցի ! Շատ լավ կարողանում է ջուր ծեծել, մասնավորապես ասել ամեն այն, որ խելոք մարդ ինքը 5 րոպե մտածելով այդ լրիվ կհասկանար: Խոստովանեմ, բոլոր իր նյութեռը չեմ նայել, բայց առաջին 2-ից հետո արդեն հասկանալի է, թե ինչ է նա ասում... շատերը առաջնորդվում են նրա խոսքերով, գովաբանում նրան, նույնիսկ դասում նորագույն փիլիսոփաների շարքին, կարծելով, որ նրա խոսքերը կփրկեն մարդկությունը... ժողովուրդ, մի հատ լավ նայեք, էլի: Արդյոք ինքը Ձեզ լուրջ կամ նոր բան ասեց ? Փոխեց նա ձեր կյանքը ? Ով որ դեբիլ ա, կշարունակի իր դեբիլ ապրելակերպը: Ով որ խելոք ա, կշարունակի ապրել իր խելոք ապրելակերպը: Բայց այն, ով Freeman-ի ասածով փոխեց իր ապրելակերպը, դա ավելի անխելք է և անֆայմ: Ուրեմն նրան հարկավոր էր, որ ինչ-որ մի սև-սպիտակ մարդ սովորեցնի ճիշտ ապրել ?? Ինքը ինքնուրույն ունակ չէ տարբերել ճիշտը սխալից ? Չէէէ... ցավոք նա միացավ Zeitgeist-ին... հն ? անհարմար ա ? ոչինչ, նեղ արա, տեղ արա...
 Ինչ կարող եմ ասել ինչ-որ մեկի մասին ? Մինչ կարդալը խորհուրդ կտամ նայել տեսանյութը: Նայեցիք ? Ընդհանուր առմամբ նա արդեն ամեն ինչ ասեց, նրա խոսքեռը վերլուծության կարիք չունեն: Գիտեք, ես շատ երջանիկ կլինեյի, որ ինքը շարունակեր գրել տարբեր թեմաներով, բայց... շատ ճկուն լեզու, սահուն խոսք, և զգացվում է, որ դա լուջ խոսքեր են, այլ ոչ թե բլբլոց:
Եվ այսպես, 3 թեկնածու և վերջում 1 խելոք միտք ու 1 լիքը աղբի դույլ... Դե, լավ, տանեմ դույլը դատարկեմ, շատ շուտով այն նորից լցվելու է հերթական ապուշությամբ ;)

Ներածություն

Բարև, բարև, բարև !!! Ողջունում եմ Ձեզ իմ նորաստեղծ բլոգում: Երեկ ես ջնջեցի իմ համակարգչից բոլոր խաղերը և այսօրվանից մատներս կսկսեմ օգտագործել ուրիշ նպատակներում:
Սկզբում եկեք դիմավորենք իմ ևնկերներին: Norogoras. ես անձամբ ակտիվ հաճախում եմ իրենց կայքը, բավականին հետաքրքիր և խորիմաստ մտքեր են արտահայտում: Agnesgasparbek -ի բլոգը փոքր ինչ տարբերվում է մեր բլոգերից (ոչ միայն նրանով, որ տարբեր կայքերում են տեղադրված :D ), բայց գտնում եմ, որ բոլորիդ դուր կգա նրա մտքերի հոսքը:
Ինչու որոշեցի բացել բլոգ. ես, իհարկե, ամենաիմաստուններից չեմ, և չեմ կարող ասել, որ շատ կյանք եմ տեսել, բայց համենային դեպս ցանկանում եմ կիսել արդեն հավաքած գիտելիքներս ուրիշների հետ: "Այժմ կրիտիկայի դար է", թեև Մ.Նալբանդյանը դա ասել է 20-րդ դարում, բայց համարձակորեն կարող եմ ասել, որ կրիտիկայի դարը դեռ շարունակվում է, և հենց դրանով էլ ես կզբաղվեմ` վերլուծությամբ: Շրջակա աշխարհի, զգացումների, անցյալի, ապագայի վերլուցությամբ, ինչի կենտրոնում գտնվում է... այո, այո !հ հենց ինքը` բոլորին հայտնի Մարդ արարածը: Դեհ, ինչ, սկսենք...